נדיה אלדר نادية إدلر Nadia Adler
קולה המרוחק של הקוקיה
מאחר ולא נולדתי בארץ, אני נושאת זיכרונות ממקום אחר, המוטמעים בגוף יותר מאשר בנפש. נופים מלווים אותי כמו הד, כמו צל. עולים בעקשנות בכל צעד שאני פוסעת בארץ, כך שהארץ נותרת מעט זרה. אני לא בטוחה מי זר יותר, אני או המקום?
הזרות מלווה אותי גם בעת חזרתי למקום ילדותי. מקום שחשבתי לבטוח.
הבית הוא מקום בו הזכרונות נצבעים לי בצבעי שקיעה, מתפזרים בניחוחות של פעם. ארמון קדושה לחלומות ילדות. מקום של שייכות שלא מצאתי בישראל. המילים לא מסוגלות לתרגם את הרצון הבוער לחזור למקום אשר קפא בזיכרון. בבית, קולה המרוחק של ציפור הקוקיה תמיד נשמע אחרי סופה, כמו שיר נחמה של אמא שקוראת לילדיה לחזור הביתה.
صوت الوقواق البعيد
بما أنّني لستُ من مواليد البلاد، أحمل في جعبتي ذكريات من مكان آخر، مترسّخة في الجسد أكثر من الروح. مشاهد طبيعية ترافقني مثل الصدى، مثل الظل. تطفو على السطح بعزم وعناد في كل خطوة أخطوها في البلاد، بالتالي، تبقى البلاد غريبة تقريبًا. لست متأكدة من منّا أكثر غرابة، أنا أم المكان؟
الاغتراب يرافقني حتى مع عودتي إلى مسقط رأسي، إلى المكان الذي ظننته آمنًا.
البيت هو مكان تأخذ فيه الذكريات ألوان الغروب، تتناثر بحرية كما في الماضي. قصر مقدس لأحلام الطفولة.
مكان انتماء لم أجده في إسرائيل. لا يمكن للكلمات ترجمة الرغبة الشديدة في العودة إلى مكان متجمّد في الذاكرة.
في البيت، يُسمع صوت الوقواق البعيد دومًا بعد العاصفة، كأغنية عزاء لأم تدعو أبنائها للعودة إلى البيت.
The distant voice of the Cuckoo
Since I wasn't born in Israel, I carry memories from elsewhere, embedded in the body more than in mind. Landscapes accompany me like an echo, like a shadow. Rising stubbornly every step I take in the country, so it remains a little foreign. Sometimes, I'm not sure who’s the true stranger, me or the place?
The foreignness accompanies me even when I return to my childhood place. A place I thought was safe.
The house is a place where the memories are painted in sunset colors, scattered in the scents of yesteryear. A sacred palace of childhood dreams.
A place of belonging that I never find in Israel. Words are unable to translate the burning desire to return to a place that is frozen in memory.
At home, the cuckoo bird's distant voice always sounds after a storm, like a comforting song from a mother calling her children to return home.
